وضعیت و راهکارهای بهبود آموزش بالینی پرستاری از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اردبیل

مقدمه: رشد و توسعه هر جامعه متأثر از نیروی آموزش دیده آن جامعه بوده و شناسایی فاکتورهای مؤثر در پیشرفت تحصیلی دانشجویان و بذل توجه به آن‌ها گامی به سوی توسعه پایدار جامعه است. بدون تردید ارزیابی وضعیت موجود آموزشی از دیدگاه دانشجویان می‌تواند در ارتقای سطح کیفی آموزش پرستاری اثرات مفید داشته باشد و شناخت مشکلات آموزش بالینی در این حرفه اولین گام در جهت بهبود کیفی آموزش خواهد بود. روش: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی مقطعی انجام و ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌ای محقق ساخته که روایی و پایایی آن مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. جامعه آماری مطالعه شامل دانشجویان پرستاری بوده و تعداد 100 نفر از آنان در بررسی وارد شدند، پرسشنامه‌ها پس از تکمیل و با نرم‌افزار آماری SPSS v.16 از طریق آمار توصیفی و آزمون آماری مربع کای مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: 56 نفر از دانشجویان مؤنث و 44 نفر از دانشجویان مذکر بودند 69 نفر از دانشجویان علاقه به پرستاری را زیاد و 54 نفر از دانشجویان شیوه آموزشی رایج در آموزش بالینی را مناسب ارزیابی کردند که به لحاظ جنسیت اختلاف معناداری وجود داشت، 62% دانشجویان تبحر مربی در کار بالینی را بسیار خوب و 23% دانشجویان تناسب دانشجویان و میزان کار در بخش را بد ارزیابی کردند و اولویت‌های راهکاری ارایه شده از سوی دانشجویان برای بهبود وضعیت کنونی آموزش بالینی شامل، ایجاد امکان فرصت مراقبت پرستاری از فرآیند پذیرش تا ترخیص برای دانشجو، ارایه بازخورد مناسب به دانشجو می‌باشد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد وضعیت آموزش بالینی پرستاری نیازمند تأمین جامع‌تر امکانات و تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی بالینی، جذب همکاری‌های حرفه‌ای می‌باشد که می‌تواند در بهبود وضعیت آموزش بالینی مفید واقع شود.